زهی خیال باطل

مجردیام تصورات خیلی بهتر و قشنگتری نسبت به زندگی متاهلی داشتم. تصورم عشق بود بینمون. احترام بود. علاقه بود. چیزهایی که حالا هیچ اثری ازشون نمیبینم.

با حسرت به گذشته نگاه می کنم . به خواستگارهایی که مشتاق بودن و ذوقزده و من با کمال بیرحمی و بدون هیچ دلیل منطقی رد میکردم چون حسی بهشون نداشتم.

چشم و دلم مردی رو گرفت که هیچ بویی از عشق و علاقه نبرده.

با یک نگاه رسمن عاشق مردی شدم که این زندگی سرد و بی عشق رو رقم زده برام. تمام گذشته م پره از تصمیم به طلاق. حتی هنوزم با وجود یک بچه هنوز فکر و تصمیم طلاق مدام باهامه.

واقعا چرا ....